Kemal Sayar; “Bir kez kalpten çıkıp da paylaşıldığında insana misliyle geri dönmemiş bir iyilik yoktur” diyor.
Yıllar önce Sivas’ta bir grup engelli bir araya geliyor, bizler kimimiz memur, kimimiz işçi, farklı statülerde belli pozisyonlarda devletimize hizmet etmeye gayret ediyoruz ama daha fazlasını yapmamız lazım düşüncesiyle yola çıkıyorlar.
Maddi yetersizliği olan engelli arkadaşları ve yakınları için gönülden gelerek her ay aralarında yardım topluyorlar. Bu yardımlar kartopu gibi büyüyor. Birde güven sağlanınca kalpten olsun diyerek dernek kuruyorlar.
Kalpten olsun diye yola çıkınca; insan almadan vermeyi öğrenir. İçten dışa doğru gönül de, insanda, âlemde büyür.
Kalp dostluğun tükenmek bilmez kaynağıdır. Verdikçe verme ihtirasını artırır.
Yorulmuş bedenler, darda kalmışlara Hızır gibi yetişir, tutar soğuktan buz kesilmiş elleri. Eller gönülleri ısıtır yardıma koşan bedenler bir çınar gölgesinde dinlenmenin hazzına ulaşır.
Yıllar geçince hatıralar canlanır.
Tıpkı benim çocuklukta yaşadığım anıların bugün hatırıma gelmesi gibi.
Lise son sınıftayım, üniversiteyi kazanmak için dershaneye gitmek istiyorum, babamın maddi imkânı yok, ekonomik olarak zor süreçlerden geçiyoruz. Bir gün babam bahçe işleriyle meşgul olurken yanına bir adam yaklaşır, İstanbul’dan memleketini ziyaret için geldiğini, annesinin burada yaşadığını, onu ziyaret ettiğini anlatır. Konuşmanın ardından konu çocuklara gelir, babam bizden bahseder. Benim görmeengelli olduğumu, yatılı okullarda okuduğumu söyler. O kişi benimle tanışmak için yanıma gelir ve aramızda hoş bir muhabbet geçer. Giderken eğitim masraflarım için bana biraz maddi destek olur. Üniversiteyi kazanana kadar o abi benim yanıma hep geldi, bizlere hiçbir zaman ismini bile söylemedi. Kendisine bir gün adını sorduk, bir süre düşündükten sonra benim adım Oktay dedi. Ama biz onu hep Hızır abi olarak bildik çünkü Hızır gibi imdadımıza yetişmişti. Ne zaman üniversiteyi kazandım, Sivas’ta başka güzel yürekli dostlara kavuştum o abiyi bir daha göremedim. Ancak şu ana kadar hep sesi kulaklarımda. Dinî ve ahlaki nasihatleri de olur, bizleri hoş sohbetleriyle kendimizden alırdı. Hâlen o abiyi arıyorum bir ses duyunca dikkatle kulak kesiliyorum.
Siz okuyucularımızda bizlerle birlikte kalpten olsun dermisiniz? Sizide yanımıza bekliyoruz. beraber kalpten olsun demeye varmısınız?
Ve her zaman söylüyorum, “Gönle giren hiçbir zaman unutulmuyor.” Gönüllerde olmak duasıyla Allah’a emanet olunuz.
Selman DEVECİOĞLU
