Asla değiştiremeyeceğin şeyler için üzülme. Değiştirebileceğin ama istediğin hâlde değiştiremediğin şeyler için mutsuz ol veya asla asla bir daha sevmeyeceğim deme. Mahcup olursun.
Asla sevgiyi arama çünkü sen aradıkça o saklanır kapı arkalarına.
Sevgi seni istedi mi bulur. Zamanı vardır, tıpkı baharı kışta arayıp da bulamayacağın gibi veya bulsan da asla onun gerçek bir bahar olmadığını kabul etmek zorunda olacağın gibi.
O bulduğun sadece bir aldanmışlıktır. Aldanırsan tıpkı kış ortasında çiçek açan erik ağaçlarına dönersin. Kışın ortasında sevinçten çiçek açarsın. Kış gerçek yüzünü gösterince de donarsın, Anlarsın ki yaşadığın bahar kış ortasında yaşanan yalancı bir baharmış, erik ağacı gibi donarsın. O zaman ve o yaz boşa geçer. Meyvesiz, kimsesiz
Sevgi aranmaz. Sevgi istedi mi seni bulur. Hiç ummadığın bir anda arkanda beliren bir dost olur, bu bazen. Vapurda ensende hissettiğin bir nefes, alır götürür seni sevgiye.
Bir tesadüf sana sevgiyi taşır.
Sen sevgiyi aramamışsındır tıpkı gecikse de gelen ve geleceğinden emin olduğun bahar gibi. Tıpkı bir sabah kalktığında baharın, pürüzsüz yüzü ile karşılaşman gibi bulmuştur seni sevgi.
Sevgiyi kaybederken de cesur olmalısın. Yüreğin dolu olmalı sabır ve güçle.
İhanete uğradım ve yara aldım diye geri durma sevgiyi yaşamaktan. Her kaybedilen kazanılan bir derstir zaten sevgi. Çok şey öğretir severken ve kaybederken bizlere. Ama artık sevmeyeceğim demeyeceksin. Seveceksin durmadan, usanmadan. Bazen ihanete uğrasan da. Bir hikâye anlatılır eski zamanlarda. Hikâyemiz akreple insan arasında geçer. Hintli bir adam suda bata çıka ilerlemeye çalışan bir akrep görür, onu kurtarmaya karar verir ve parmağını ona uzatır ama akrep onu sokar. Hintli tekrar onu sudan kurtarmaya çalışır ama akrep yine onu sokar. Yakınlardaki başka birisi ona, onu sürekli sokmaya çalışan akrebi kurtarmaktan vazgeçmesini söyler. Ama Hintli adam şöyle der:
- Sokmak akrebin doğasında vardır, benim doğamda ise sevmek var. Neden sokmak akrebin doğasında var diye kendi doğamda olan sevmekten vaz geçeyim? Akrep akrepliğini sürdürür, sevgi insanı da insanlığını sürdürmelidir. Sevmekten vazgeçmeyin, iyiliğinizden vazgeçmeyin, etrafınızdaki insanlar sizi sokmaya çalışsa da siz içinizdeki sevgi gülünü soldurmayın…
Kalp sevgiye söz vermişse, hüzün gülleri solmaya mahkûmdur.
