Her zaman zordur bir insanın kendisini tanıtması.
Alışıla gelmiş tanışmalarda edinilen ilk bilgi bir insanı tanıyor olmak için yeterli midir?
Nedir tanımak? Ne kadar zaman gerekir gerçekten tanıyabilmek içi
Veya kendisini tanıtan insan kendini tam anlamıyla tanıyor mu bakalım? Kendini yansıtabiliyor mu?
Öyle ki insanlar, kendi karakter özelliklerinden olduğu hâlde, o hâllerini yok sayar, unutmaya çalışırlar.
Bu duruma o kadar kaptırırlar ki kendilerini; herkesi inandırdıkları gibi, kendileri de neredeyse inanmaya başlarlar. Bu tür insanlar bir de yalandan kaçarcasına uzak durduklarını sanırlar.
Bu konunun içeriğinde nereden bakarsak bakalım yalan vardır renk ve büyüklük ölçüsünü de okurlarına bırakıyorum.
İnsanların bazıları ise, bu yalanı iyi niyete karışık sergilemeye çalışırlar. Hep iyimserdirler ve umut kaybetmezler. İnatla gülmeye çalışır, aslında hiç tanımadıkları, tatmadıkları sevgiyi dolu dolu taşır, aslında kendilerinin gerçekte hiç yaşamadıkları bu güzel duyguyu çevrelerindeki insanlara tüm içtenlik ve samimiyetleri ile yaşatırlar.
Öyle ki her şekil insan içinde çok zordur kendisini tanıtmak. Olmayan bir kişiliğe bürünerek, hayal ettikleri gibi yaşamak. Galiba öncelikle yapmamız gereken, kendimizi tanıtmak değil; tanımak…
Hayatın gerçekleri vardır, onlardan kaçılmaz yaşanır.
Bu şekil bir hayat kişiyi yıpratacak ve yaşadığı sürece yoracaktır. Her hâlimizi itiraf edelim. Herkese mi? Hayır kendimize.
Beğenmediğimiz huylarımız mı var? Bu özelliklerimizi, huylarımızı değiştirmek mi istiyoruz? Bu büyük ölçüde kendi elimizdedir. Ama bu sevmediğimiz tarafımızı yenmek ve gidermek istediğimiz sürece. Yalnız en önemlisi kendimiz olmaktan vazgeçmeden yapmalıyız bunu. Örnek aldığımız birine benzemeyi hepimiz isteriz. Ama her zaman doğru olmaz bu
Beğendiğiniz insandan daha güzel bir karakter yapısı sizin kendinizin de içinde olabilir. Yeter ki o sayfayı çevirebilelim.
Hiçbir şey buna mâni değil kendi karakterimizle kendimiz olarak, rahat yaşayalım. Herkes bizi seviyorsa bir terslik vardır, büyük ihtimal ile kendimizden ödün vererek kazanmışızdır bu sevgiyi. Hiç kimse bizi sevmiyorsa yine bir terslik vardır incelemeliyiz, kendimizin hatalarımızı bulmalıyız düzeltmeliyiz. Ama bazıları bizi seviyor bizimle olmaktan mutlu oluyor da, bazı insanlarda tam tersi hisler taşıyorsa işte o zaman doğru yoldayız inşallah. Tabii sevenlerimizin, sevmeyenlerimize oranla çoğunlukta olması dileği ile…
Her hata bir ders, ne hata biter, ne ders…
