Gün geçtikçe dünyada insanlık namına pek hoş olmayan birbirinden farklı milyonlarca olayla karşılaşıyoruz. Kırılan kalpler, gururu incinenler, ihanete uğrayanlar, zor gününde yanında olmayanlar… Dünyanın son yıllarda aldığı hal sadece maddiyata dayalı durumda. Maddiyatı iyi olan insana iyi denirken, maddi açıdan zor durumda olanlar kötü olarak lanse edilmeye başlandı. Mevki, makam aşırı derecede önem kazanırken, insanlık iyilik değer kaybetmeye devam etti. Lakin insanların unuttuğu en hassas nokta bence şu; insanlar çok zenginken fakir olabilir, fakirken zengin olabilir veya mevki makam sahibi iken bunlar elinden kayıp gidebilir ya da sonradan mevki makama kavuşabilir. İnsanlar her türlü sıkıntıyı, olayı bir şekilde aşabiliyor. Kötü günlere alışabiliyor, herkes ve herşey geçip gidebiliyor ancak insanlar sadece iyiliği unutmuyorlar. Kendisine iyilik yapan, zor anında yanında olanı asla unutmuyorlar. Ömrü boyunca o kişilere karşı vefa duyuyorlar. Bunu ne para ne makam ne mal mülk başaramaz. Gün geliyor yardıma koşan, yardıma ihtiyaç duyuyor. İşte tam o noktada geçmişteki başarılar, iş, maddi durum değil, geçmişte yanında olduğun insanlar gerekli oluyor. Her şeye bir yol yordam veya belki alternatif bulunabilir ancak insanlığın bir farklı versiyonu yok. Bence insanlık her şeyden çok üstün, çok değerli, paha biçilemeyecek eşsiz bir hazine…