Sen anlamazsın,
Senin aklın ermez,
Şimdi git başımdan,
Sen yapamazsın,
Zaten neyi becerdin ki,
Kime benzediysen artık,
O öylemi yapılır,
Bir şeyi de doğru dürüst yap,
Başımın belasısın,
Yeter bıktırdın,
Sen adam olmazsın,
Sana harcadığım zamana yazık,
Bu kadar emek veriyoruz, karşılığı bu mu,
Yediğin önünde yemediğin arkanda, nankörsün vb…
Dünün, yukarıdaki ifadeleri duyarak ve beraberindeki davranışlara maruz kalarak büyüyen çocuklarının, bugünün değersizlik duyguları ile dolu yetişkinleri olmaları kaçınılmaz oluyor.
Çocuk bu söyleneneler karşısında ve zaman içinde kendini değersiz olarak görüyor tüm duyduklarını gerçek kabul ediyor ve öyle olduğuna inanıyor.
Ebeveynlerinden ihtiyacı ve hakkı olan değeri görmeyen, sürekli olumsuz eleştirilerle büyüyen çocuk, kendine değer vermeyi öğrenemiyor. Kendini değersiz hissediyor ve seçimlerini değersizliğini kanıtlayacak şekilde yapıyor.
Gereksinim duyduğu değeri, içinde bulamayan kişi, o ihtiyacını, kendi dışında karşılamaya çalışıyor. İlişkilerinde, sürekli fedakârlık yapan, almadan veren, kendini başkalarının ilgisi ile var etmeye çalışırken benliksizleşen, bağımlı bir birey oluyor.
Sevgili ebeveynler;
Çocuğunuza söylediklerinizi, kulaklarınızla da duyun lütfen.
Bugün yaptıklarınız ve söyledikleriniz sadece o anla kalmıyor aynı zamanda bir gelecek oluşturuyor.
Bugün söyleyip yaptıklarınız sizi, çocuğunuz için oluşturmayı istediğiniz geleceğe götürüyor mu dikkat edin…
Çocuğunuza karşı yukarıdaki ifadeleri kullanıyorsanız da artık kullanmayın olur mu?
