CENAZE EVİ
Nevtron marka radyolar vardı; 70’ li yılların ilk başlarında.
Sivas’a da gelmişti o radyolar.
Her mahallede üç veya dört evde vardı.
Uzun dalgadan “Yurttan Sesler”, Kısa Dalgadan “Akşam 7 Ajansı”
Dinlenirdi genelde.
Komşular radyolu evlerde toplanır bu yayınları dinlerlerdi.
Mahallede cenaze olduğunda haftalarca açılmazdı radyolar.
Sadece haberler, çok kısık sesle dinlenir ve kapı çaldığında
Kim olursa olsun hemen kapatılırdı radyolar.
Komşuluk, tam bir dayanışma, yardımlaşma, saygı ve sevgi üzerine kurulmuştu
O zamanlar.
Özellikle cenazesi olan evlerin temizlik, yemek, çamaşır işleri günlerce komşular tarafından
Yapılırdı.
O günleri hatırlayanlar bilir;kar yağışı çok olduğundan sokaklardan geçmek
Bir hayli zor olurdu.
Cenaze evlerinin kapı önleri bile komşular tarafından her gün kürünürdü.
O yılları yaşadığımdan ve hasretle andığımda cenazelere katılmakta büyük bir hassasiyet
göstermekteyim.
Neyse.
Demek istediğim şu: Son zamanlarda cenaze evinin önünde “cenaze taziye aracı” isimli
bir araç bekletiliyor.
İnsanlar başsağlığını bu araçta veriyorlar.
Geçmiş yılların cenaze evi anlayışını yaşadığımdan bu uygulama gücüme gidiyor.
Yüreğimdeki insaniyet duygusu perişan ediyor beni.
Komşuluğun ve yardımlaşmanın yok oluşunu acı ve hüzünle izliyorum.
