Son günlerde hayatımıza renk ve heyecan katan bir spor turnuvası olan UEFA tarafından düzenlenen Euro 2020 güzel bir mücadele ile sonuçlandı. Final karşılaşmasına çıkan İtalya ve İngiltere futbol severlere güzel bir maç çıkardı. Daha ilk dakikalarda İngiltere karşısında geriye düşen İtalya, ilk yarı boyunca erken gol yemenin getirdiği psikoloji ile futbolunu sahaya yansıtamadı. Devre arasında moraller bozuk şekilde soyunma odasına giden İtalya, ikinci yarıda bambaşka bir takım olarak geri döndü. Daha çok oynayan, kazanmak isteyen, en azından bu uğurda çaba harcayan İtalya, emeklerinin karşılığını aldı. Doksan dakikayı beraberlikle tamamlayan takımlar, uzatmalarda da skoru değiştirmedi. Karşılaşma penaltılara giderken, futbolun verdiği o güzel hazzı izleyen herkes eminim almıştır. Penaltılarda da birbirlerini zorlayan İtalya İngiltere, eşsiz bi rekabeti bizlere sergiledi. Penaltılar sonucunda galibiyeti elde eden, kupayı kazanan, Avrupa'nın en iyisi İtalya takımı oldu. Sergiledikleri futbol ile kupayı hakeden İtalya, takdiri sonuna kadar haketti.
Bütün bu turnuva süresince izlerken tek düşündüğüm şey neden bizim milli takımımızda böyle mücadele ruhu olmadığı oldu. İsteksiz, yorgun, mücadele etmeden hemen pes eden bir takıma sahibiz maalesef ki... Gönül isterdi ki finalde Türkiye Bayrağı dalgalansın, Türkiye sesleri duyulsun. Biraz dönüp diğer takımları incelememiz, eksik yönleri saptamamız, futbolcuları doğru yetiştirip doğru seçmemiz gerekiyor.
Herşeye rağmen pandemi sonrasında herkes evlerinde bunalmışken Euro 2020 hepimize iyi geldi. Futbolun güzelliklerine bol bol doyduk. Futbolda Avrupa'nın lideri İtalya takımını kutlar, takımımızın da yakın zamandaki Dünya Kupası'nda kendine gelmesini, bizlere de kendi başarılarımızı kutlamak için ellerinden geleni yapmalarını temenni ediyorum.
