Sivas Haberleri
SİVAS
00:00:00
Yatsı vaktine kalan
Sivas
Kapalı
13°
Adana
Adıyaman
Afyonkarahisar
Ağrı
Amasya
Ankara
Antalya
Artvin
Aydın
Balıkesir
Bilecik
Bingöl
Bitlis
Bolu
Burdur
Bursa
Çanakkale
Çankırı
Çorum
Denizli
Diyarbakır
Edirne
Elazığ
Erzincan
Erzurum
Eskişehir
Gaziantep
Giresun
Gümüşhane
Hakkari
Hatay
Isparta
Mersin
İstanbul
İzmir
Kars
Kastamonu
Kayseri
Kırklareli
Kırşehir
Kocaeli
Konya
Kütahya
Malatya
Manisa
Kahramanmaraş
Mardin
Muğla
Muş
Nevşehir
Niğde
Ordu
Rize
Sakarya
Samsun
Siirt
Sinop
Sivas
Tekirdağ
Tokat
Trabzon
Tunceli
Şanlıurfa
Uşak
Van
Yozgat
Zonguldak
Aksaray
Bayburt
Karaman
Kırıkkale
Batman
Şırnak
Bartın
Ardahan
Iğdır
Yalova
Karabük
Kilis
Osmaniye
Düzce
36,6756 %0.18
39,9524 %0.32
Ara
Bastığın Yerlere İyi Bak!

Bastığın Yerlere İyi Bak!

YAYINLAMA:

İşte İstiklal Marşı, tam da bu ruhun sesi, bu mücadelenin yankısı. O, sadece bir marş değildir; bağımsızlık aşkıyla atan yüreklerin haykırışı, şehitlerin bizlere bıraktığı emanettir.

“Korkma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak...”

Akif, ilk kelimede bize sesleniyor: Korkma! Çünkü Türk milleti korkmamıştır, korkmayacaktır. Çanakkale’de mermilerin arasında yürüyen Mehmetçik, Sakarya’da kanının son damlasına kadar direnen neferler, Anadolu’nun dört bir yanında “Ya istiklal ya ölüm!” diyen o büyük ruh… İşte onlar korkmadığı için bugün biz varız!

O yılları düşünelim. İşgal altındaki İstanbul’da, cami minareleri mahzun… Anadolu’da köyler sessiz, anaların gözleri yaşlı… Ama o sessizliğin içinde bir fırtına kopuyor. Bir millet, küllerinden doğmaya hazırlanıyor. İşte o kıvılcımın adıdır İstiklal Marşı!

“Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.”

Hürriyet… Bu milletin mayasında var! Tarihin hiçbir döneminde esareti kabul etmedik. Mohaç’ta, Malazgirt’te, Çanakkale’de nasıl dimdik durduysak, 1919’da da Samsun’a çıkan o adımlarla kaderimizi yeniden yazdık. Çünkü biliriz ki, eğer göklerde dalgalanan bayrak yere düşerse, ruhumuz da düşer!

Mehmet Akif, bu marşı yazarken bir kalem tutmadı elinde; bir milletin ruhunu kâğıda işledi. Onun dizelerinde gözyaşı vardı, bedel vardı, iman vardı. O yüzden bir ödül kabul etmedi. Çünkü bu marş, altınla ölçülecek bir şey değildi, kanla yazılmış bir destandı.

“Bastığın yerleri ‘toprak!’ diyerek geçme, tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.”

İşte tam burada durup düşünmeli… Şu an rahatça yürüdüğümüz sokaklarda, huzurla uyuduğumuz evlerde, ezan sesiyle güne başladığımız şehirlerde kimlerin kanı var? Bizden önce kimler geçti bu yollardan, kimler düştü yere, kimler son nefesini vatan diye verdi?

Bu marşı her okuduğumuzda, aslında bir yemin ediyoruz. Bir daha asla düşmeyeceğimize, bayrağımızın göklerde hep dalgalanacağına, bu toprakları namahreme çiğnetmeyeceğimize dair bir yemin…

Bugün, 104 yıl sonra bile her kelimesi yüreğimizi titreten bu marş, bir hatıra değil, bir vasiyettir! O yüzden ne zaman bir tören meydanında, bir okul bahçesinde, bir stadyumda İstiklal Marşı yankılansa, başımızı dik tutup yürekten söylemeliyiz! Çünkü biz, o şanlı marşın yazıldığı vatanın evlatlarıyız!

Yorumlar
* Bu içerik ile ilgili yorum yok, ilk yorumu siz yazın, tartışalım *