Geçtiğimiz günlerde kutlanan 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nden itibaren bugüne kadar birçok kişiyi ve firmayı takip ettim. Kadınlar gününde sessiz kaldım, kutlayanlara dikkatlice baktım. Bugünün anlam ve önemini bilen herkesi de gördüm. Canı gönülden kutlayıp, kadınların her alanda yanında olanları da anlamakta zor değil. Yılda bir gün sırf popülasyon için ya da takdir alabilmek adına kadın çalışanlarına çiçek verenler, yanlarındayız deyip destek mesajları yayınlayanlar var. Samimiyetsizlikleri öyle belli ki, dikkatle incelediğinizde ne kadın çalışanlarına karşı saygıları var ne de anlayışları. Kadınları hor gördükleri hatta çalışma alanlarında görmek istemediklerini birçok yerde duyabiliyoruz ve şahit olabiliyoruz. Haliyle böyle insanlar inanmadıkları bir konuyu ya da günü de kutlamasınlar. Üzerlerinde öyle komik duruyor ki… Bir afiş, bir yazı, bir fotoğraf görünce kimse kanmıyor. Tam tersi bir durumla tepki bile çekiyorlar. Kadınları dışlayan, kadınları kendinden daha aşağıda gören erkekler mümkünse böyle günlerde de sessiz kalmayı tercih etsinler. Aynı şekilde erkekleri daha üstün görenler ve yaptıkları her haksızlığa boyun eğip hak veren kadınlarımızda var, onlarda bir zahmet böyle günlerde ne kendilerine karşı bir şey beklesinler ne de kutlama gereksinime girsinler. Zira biz kadınlar bir gün için değer beklemiyoruz, her gün hakettiğimiz değeri görmek ve haklarımızı almak istiyoruz.