Son yıllarda ülkemizde artık kimse kendini işini yapamaz oldu. Çok az bir kısım iş bulsa da kendi alanında, çoğunluk mecburen farklı dallarda kendilerine ekmek kapısı arar oldu.

            Üniversitede mühendislik, mimarlık bölümünü bitirenlere bir bakıyorsunuz okuduğu bölümlerle alakası olmayan tamamen bambaşka bir alanda çalışıyorlar. Zincir marketlerde çalışan öğretmenler, sanayide veya inşaatta çalışmak zorunda kalan nice üniversiteli mezunumuz… Hepsi hayata küsmüş durumdalar. Yıllarca okuyup emek verdikleri alan içerisinde yer alamadıkları için tepkililer. İşsiz kalmamak adına, geçinebilmek veya ailelerine yük olmamak için mecburen başka sektörlere yöneliyorlar lakin hiç mutlu değiller. Kimisi depresyonda, umutsuz ve hayali amacı olmadan yaşıyor, kimisi durumu kabullenmiş bir şekilde hayatına devam ediyor. En vahimi ise bu depresyondan çıkamayıp hayattan tamamen umudunu kesip intihara yönelenler.

              Böyle o kadar çok insanımız var ki, bir an önce özel sektöre iyileşme yapılması gerekiyor. Yaşanan tek bir sorun sıkıntı zincirleme bir şekilde ilerliyor ve bir çok kişiyi etkiliyor.