Ergenlik döneminde çocuğu olan pek çok anne babanın çocuğunun duygu durumu değişikliklerinden yakındığını görüyorum. Ne yapacaklarını şaşırdıklarını söylüyorlar.
Genelde yakınmalar şu içerikte oluyor;
Bir anı bir anını tutmuyor. Bir bakıyorsun çok iyi, bir bakıyorsun hemen parlıyor. Ne diyeceğimi bilemiyorum.
Her şeyi bağırarak söylüyor. Bu hali benim de tepemi attırıyor. Ben de ona bağırmak zorunda kalıyorum. Kavga çıkıyor. Evde huzur diye bir şey kalmadı.
Her şeye alınır oldu, en ufak bir şaka da bile kızıyor. Hele yaptığı bir şeye güleyim, zaten sen beni hiç ciddiye almıyorsun deyip bağırmaya başlıyor. Yavrum şaka yaptım desem de faydası yok.
Eleştiriye hiç tahammülü yok. Bunu öyle değil de böyle yap demeye gör ya yapmıyor ya da tam aksini yapıyor.
Bazı şeyleri o kadar uzun anlatıyor ki, tamam anladım uzatma deyince zaten sen beni hiç dinlemiyorsun deyip hemen küsüyor. Tamam tamam dinliyorum anlat deyince, geçti artık önceden dinleyecektin diyor. Nasıl gönlünü alacağımı bilemiyorum.
Bana sorduğu bir şeyi nasıl yapacağını söylüyorum, sanki o sormamış ben de nasıl yapacağını söylememişim gibi davranıyor. Ne bana sormaktan vazgeçiyor ne de söylediğim gibi yapıyor.
Güzel güzel eğlenip, gülüp, sohbet ederken, bir de bakıyorum ki kızmış bağırmaya başlıyor. Neye seviniyor, neye üzülüyor ya da kızıyor belli değil. Nasıl konuşacağımı şaşırmış durumdayım.
Dolabı giysilerle dolu ama dışarı çıkacağı zaman bana hiçbir şey almıyorsunuz giyecek bir tane bile giysim yok diye olay çıkarıyor.
Alışverişe gidiyoruz, mağazada denemediği bir şey kalmamasına rağmen alacak bir şey bulamıyor. Alıp eve geldiysek de sonradan aldığını beğenmiyor. O giysi giyilmeden küçük gelmeye başlıyor.
Patlamaya hazır bomba gibi dolaşıyor ne desem suç ne demesem suç. Ne yapsam suç ne yapmasam suç. Ortasını bulamıyorum.
Gözyaşları her an akmaya hazır, biraz sesimi yükseltsem ya o da bana bağırıyor ya da kapıları çarparak odasına gidip bağıra çağıra ağlıyor. Bu hali beni daha çok çileden çıkarıyor.
Bir gün benim de sabrım bitecek ve elimden bir kaza çıkacak. (Şöyle okkalısından bir tane patlatacam).
Ben de insanım, benim de sabrım bir yere kadar, çıldırmak üzereyim…
Ebeveynlere bir cümlelik öneri: ‘’Çocuğunuzu etkin bir şekilde ve anlamaya niyetle dinleyin ve yanında olduğunuzu hissettirin’’.
