Suat Duman Geri dönüşüm konusunda oldukça geride kalan Sivas önemli bir kaynağı elinde bulundurmasına rağmen yeterli verimi bir türlü alamıyor. Seyfebeli yakınlarında oluşturulan çöp depolama bölgesine günlük 40 kamyon çöp dökülmesine rağmen sadece plastik, cam ve kağıtların geri dönüşüme kazandırılması, bunların dışında kalan atıkların değerlendirilmemesi ekonomik kayba neden oluyor. Avrupa’nın bir çok ülkesinde çöplerin geri dönüşümü ile ısınma sorunları ortadan kaldırılırken, Sivas’ta ise yalnızca plastik, cam ve kağıt geri dönüşümü sağlanıyor. PARAYLA ÇÖP SATIN ALIYORLAR Kısa bir süre önce geri dönüşüm, güneş enerjisi ve daha birçok sürdürülebilir uygulamada tüm ülkelerin başını çeken İsveç, şaka gibi bir sorunla karşı karşıya kaldı. Elektrik ve ısınma ihtiyaçlarının büyük kısmını çöplerden elde eden ülkede çöp bitti. 250 binin üzerinde evin elektrik ve ısınma ihtiyacını çöplerin yakıt olarak kullanılmasından sağlayan İsveç hükümeti, ülkede üretilen çöpten daha büyük kapasiteli çöp dönüştürme tesisine sahip. İsveç'te bulunan evlerden çıkan çöplerin sadece %1'i çöplüklerde kalıyor. Bu oran, diğer Avrupa ülkelerinde yüzde 38 dolaylarında. Geri kalan kısım ya geri dönüşüme uğruyor ya da gübre olarak kullanılıyor. İsveç'teki güç santrallerinin büyük bir kısmı çöpleri yakıt olarak kullanıyor. Ancak ülkede çöplerin tükeniyor olması, daha doğrusu yeterince çöp üretilemiyor olması, İsveç'i zora sokuyor. Yurt dışında durum bu halde iken Sivas’ta depolanan çöplerde ise büyük ölçekli bir geri dönüşümün bir türlü sağlanamaması “kimi bilemez, kimi bulamaz” sözünü akıllara getiriyor. GERİ DÖNÜŞÜMDEN 25 KİŞİ EKMEĞİNİ KAZINIYOR Seyfebeli mevkisindeki çöplükte taşeron firmaya bağlı çalışan ve günün ilk ışıklarıyla mesaiye başlayan 25 işçi, günlük yaklaşık 40 kamyon çöp boşaltılan alanda geri dönüşümü olan malzemeleri toplayarak para kazanıyor. Çöplükte kötü koku nedeniyle zor koşullar altında çalışan işçiler, ailesinin geçimini sağlamak için ter döküyor. İşçilerin ekmek kapısı çöplükte, binlerce sığırcık da yiyecek arıyor.