Tamdık,
Tamlarımızla katlanmıştık,
Dünümüz,
Bugünümüzdük,
‘Yarınımda da ol’ diyorduk.
…
Şimdiler de;
Sen atmıyor kalbim,
Sen almıyor nefesim,
Sen gülmüyor gözlerim,
Seni öpmüyor yüreğim,
Sesini duymuyor avuçlarım,
Sana dokunmuyor ruhum ve
Seninle yanmıyorum alevlerimde…
Artık,
Yol benim oldu dönülmezlere…
Kalkayım,
Gideyim…
Öyle bir durumla karşılaşmışsın ki affedilecekler sınıfına koyamıyorsun.
Kabullenemiyorsun, kabul edemiyorsun.
Zaman her şeyin ilacı diyorlar. Bakıyorsun ilaç olmak bir yana, zaman geçtikçe oyuluyor yaran.
O zaman şöyle düşünüyorsun;
Zaman bazı şeylerin ölümüdür aynı zamanda.
‘Gönül hatası’ ya adı, ondandır onulmazlığı,
Bazı hatalar hiç yapılmamalıdır…
Kalkayım, gideyim diyordun ya hani,
Evet,
Kalk ve git,
Hadi…
